Cichociemny Lech Zabierek - Fundacja Muzeum-Historyczno Wojskowe

Fundacja MHW stara się odnajdywać rozsiane po całym kraju rodziny Cichociemnych i nawiązywać z nimi kontakt. Tym razem nasze Muzeum odwiedziła w dniu 9 sierpnia 2025 r. pani Grażyna Zabierek, żona por. piech. cc Lecha Zabierka, absolwenta naszego gimnazjum, wraz z córką Emilią, jej mężem i wnuczką.

Lech Zabierek urodził się 3.11.1918 r. w Niedarzynie. Po ukończeniu szkoły powszechnej był uczniem Państwowego Gimnazjum Męskiego im. M. Kopernika w Toruniu, które ukończył w 1938 roku. Aktywnie działał w 6 Drużynie Harcerskiej im. Zawiszy Czarnego, tzw. „Czarnej Szóstce”, należał do Aeroklubu Pomorskiego, ukończył kurs szybowcowy i szkolenie balonów wodnych. Po zdaniu egzaminu dojrzałości był podchorążym w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty 65 Pułku Piechoty 4 Dywizji Piechoty w Brodnicy. W sierpniu 1939 roku został awansowany na stopień plutonowego podchorążego, w czasie kampanii wrześniowej, będąc dowódcą drużyny oraz zastępcą dowódcy plutonu, uczestniczył w bitwie nad Bzurą. Po wycofaniu do Warszawy brał udział w jej obronie, podczas której został ranny. Po kapitulacji Warszawy od 7 października 1939 w niewoli m.in. Oflagu VII-B Murnau i Stalagu VI Oberlangen. W sierpniu 1941 r. zbiegł z niewoli, pieszo pokonał Ardeny, granicę niemiecko-belgijską, następnie belgijsko-francuską i dotarł do polskiego obozu w Montemiraill. W maju 1942 statkiem rybackim dotarł do Majorki, następnie do Gibraltaru, wreszcie do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Zgłosił się do służby w kraju, został przeszkolony z dywersji i zaprzysiężony, a w marcu 1943 r. awansowany na stopień podporucznika. Skoczył ze spadochronem do kraju w nocy z 13/14 marca 1943 r. W konspiracji używał m.in. pseudonimów „Wulkan”, „Wrak” i „Ulewa”. Po aklimatyzacji przydzielony do oddziału dywersyjnego Kedywu Zachodniego AK, którego zadaniem było m.in. wysadzanie pociągów, za co został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. W chwili wybuchu Powstania Warszawskiego przebywał poza Warszawą. 11 sierpnia jako zastępca dowódcy kompanii oraz oficer do specjalnych poruczeń dołączył do Pułku AK „Palmiry-Młociny”. Brał udział w walkach w Kampinosie, m.in. w spaleniu dwóch tartaków. Pod koniec września 1944 r. został ciężko ranny, podlegli mu żołnierze na jego rozkaz ukryli go, maskując gałęziami. Pomocy udzielono mu w pobliskim majątku w Chlewni. Po wyleczeniu zamieszkał w Warszawie, działając w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj oraz WiN, w komórce łączności kurierskiej. Odznaczony został Krzyżem Walecznych i Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Działalności zaprzestał po aresztowaniu płk. Jana Rzepeckiego. Po wojnie pracował na różnych stanowiskach, był represjonowany przez organy bezpieczeństwa, odmówiono mu uprawnień emerytalnych. Zmarł 17 listopada 2003 r. i został pochowany na Powązkowskim Cmentarzu Wojskowym.

Kierownictwo Fundacji wręczyło żonie Cichociemnego kopię jego przedwojennego świadectwa maturalnego, ona zaś zdecydowała się przekazać naszemu Muzeum unikatowe pamiątki w postaci legitymacji szkolnej Lecha Zabierka z Państwowego Gimnazjum Męskiego im. M. Kopernika na rok 1934/35 oraz jego legitymacji nr 46 Koła Szybowcowego L.O.P.P. w Toruniu z 1936 r. Jesteśmy wzruszeni, że rodziny naszych absolwentów gotowe są bezinteresownie przekazywać naszemu Muzeum niepowtarzalne pamiątki po swoich najbliższych. Łączy nas wspólny cel – aby pamięć o bohaterach nie zginęła.